Economische vooruitzichten: wie leidt ons naar de uitweg?

Geschreven door

David Ghezal
Investment Strategist

Samengevat

• We verwachten dat de wereldeconomie in 2020 met 3,8% krimpt en in 2021 met 5,3% groeit. 
• China is op weg om het enige grote land te zijn dat dit jaar een positieve groei optekent. In de VS vond de economie ondertussen haar schwung terug, al blijft de groei matig. 
• Duitsland verkeert dankzij een kolossaal herstelplan in een betere positie dan andere Europese landen om uit het dal te klimmen. Vooral in het VK is de economische situatie hachelijk.
  

Of u nu de cijfers voor de VS (-9,5%), Brazilië (-9,7%), de eurozone (-11,8%), Canada (-13%), het Verenigd Koninkrijk (-20,4%) of India (-23,9%) erbij haalt: behalve China (+3,2%) bleef geen enkele grote economie van de hakbijl gespaard in het tweede kwartaal.

Hoewel verschillende landen vandaag veeleer een lockdown ‘light’ hanteren, zetten de beperkende maatregelen nog steeds een rem op een forse heropleving. Ook de voorzichtige consument zorgt ervoor dat de vlieger moeilijk hoogte wint. Daarom gaan we uit van een scenario waarbij de wereldeconomie pas in de loop van 2022 opnieuw het toerental van 2019 zal bereiken.

Hoewel we dus opnieuw aangeknoopt hebben met groei, zal die eerder in een drafje verlopen, dan in galop. Er blijven nog veel onzekerheden. Daarom blijft de steun van de overheden en centrale banken onontbeerlijk. We verwachten dat de wereldeconomie in 2020 met 3,8% krimpt en in 2021 met 5,3% groeit.

Na de recordkrimp in het tweede kwartaal, kwam er een mooie opvering. De Amerikaanse economie vond haar schwung terug, zoals uit verschillende indicatoren blijkt (industriële productie, vastgoedmarkt, vertrouwensindex aankoopmanagers ...). Desalniettemin zal de groei nog een tijd gematigd blijven. Het aantal nieuwe jobs dat er de jongste maanden bijkwam, is ‘slechts’ goed voor minder dan de helft van het jobverlies in maart en april; en de arbeidsmarkt blijft onder druk. De onzekerheid over het coronavirus blijft een sterker herstel in de weg staan. En ook de patstelling over een nieuw economisch hulppakket (Cares Act 2) is een risico. Vooral voor gezinnen en kleine bedrijven kan dat nefast zijn.

Daarnaast spelen de sociale onlusten en de nervositeit over de verkiezingen parten. Behalve de strijd om de Oval Office, valt ook te zien welke partij straks de scepter zwaait over de Senaat, die nu gedomineerd wordt door de Republikeinen (in het Huis van Afgevaardigden hebben de Democraten nu de meerderheid). Een situatie waarbij de president niet de steun van het Congres heeft, wordt een struikelblok om een degelijk economisch beleid uit te tekenen.

De steun van de Amerikaanse centrale bank (Fed) blijft essentieel, ook al kan het monetair beleid niet alles oplossen. De Fed versoepelde onlangs haar aanpak over de inflatie. Hoewel de materie relatief technisch is, betekent deze versoepeling dat de rente nóg langer laag zal blijven en dat de Fed haar ultraflexibel monetair beleid nog lang zal aanhouden.

Ook de eurozone deelde in de klappen (-12,1%), al was de schade niet overal even ‘erg’. Terwijl Duitsland (-9,7%) er bijvoorbeeld vanaf kwam met een tackle op de bal, werd Spanje (-18,4%) met beide benen onderuit gemaaid. België maakte een uitschuiver van -12,2%.

Toen de lockdowns versoepelden, krabbelde de economie in de eurozone weer recht. Alleen blijven de blessures parten spelen na de virale heropflakkeringen van deze zomer. Daarnaast zal de arbeidsmarkt de komende maanden wellicht verslechteren en is het consumentenvertrouwen matig waardoor gezinnen nog steeds de vinger op de knip houden. Terwijl het ergste waarschijnlijk voorbij is, ziet de revalidatie van de economie in de eurozone er daarom onzeker en ongelijk uit.

Duitsland, dat een kolossaal en doelgericht economisch herstelplan uittekende, blijkt in een betere positie te verkeren dan andere Europese landen om uit het dal te klimmen. De vooruitzichten voor Spanje (en in mindere mate Italië) zijn veel minder gunstig. Deze twee landen zijn dan ook de belangrijkste begunstigden van het Europees herstelplan van 750 miljard euro. Dit geld wordt in de loop van 2021 in de economie gepompt en zal zeker geen overbodige luxe zijn.

Daarnaast zal de Europese Centrale Bank (ECB) haar ultraflexibel monetair beleid voortzetten. Wellicht zal de ECB nog extra buskruit aanslepen om de economie aan te vuren. De sterkere euro fnuikt het herstel en weegt ook op de inflatie, die ver weg blijft van het streefdoel van 2%.

Terwijl de situatie in de eurozone eerder ‘onzeker’ is, is die in het Verenigd Koninkrijk ronduit ‘hachelijk’. Het trage en het ontoereikende antwoord van de autoriteiten op de coronacrisis, gecombineerd met een economie die sterk op diensten is gericht, leidde tot een krimp van 20,4% van het bbp. Sinds het begin van het jaar is hierdoor 17 jaar (!) aan economische ontwikkeling weggevaagd.

Met het naderende einde van de gunstregeling voor tijdelijke werkloosheid en de vraagzijde die nog steeds op halve kracht draait, kan de werkloosheid tegen het einde van 2020 verder omhoog schieten. Hoewel er een opleving begon in juni, blijft de situatie onzeker en is het nog maar de vraag of de post-brexit onderhandelingen tussen Londen en Brussel tot een compromis kunnen leiden tegen de deadline van 31 december. Anders oogt de toekomst nog minder fraai.

In het algemeen is Azië de regio die het best doorheen de coronacrisis spartelt. Na de terugkeer van de groei in het tweede kwartaal (+3,2%) in China, duiden heel wat indicatoren er op een verder herstel. Het land plukt de vruchten van de monetaire en fiscale stimuli en de aanpak van de pandemie (China was de eerste ‘in’ en de eerste ‘uit’). Dit is vooral te merken aan de opleving van de binnenlandse activiteit, met name de investeringen in de infrastructuur en de industrie.

Beijing zal de consumptie van de gezinnen blijven ondersteunen en is ook van plan om de uitbetaling van extra fondsen te versnellen om de lokale overheden te helpen. De buitenlandse handel zal echter waarschijnlijk nog enige tijd te lijden hebben van een zwakke buitenlandse vraag en mogelijk ook van gespannen relaties met de VS. De verwachting is evenwel dat China het enige grote land zal zijn dat in 2020 een positieve groei zal optekenen en het wereldwijde herstel zal leiden.

India blijkt de antipode van China in de regio. Het bbp dook met 23,9% de ravijn in, mede als gevolg van de stringente lockdown. Recente indicatoren suggereren dat de daling van de productie en de consumptie een dieptepunt bereikten, maar er blijven zorgen over de winstgevendheid van bedrijven en toekomstige investeringen.

In ieder geval is het herstel onzeker, terwijl het virus er nog lang niet onder controle is. Op dit moment lijkt het herstelplan van 245 miljard euro van de Modi-regering onvoldoende. Bovendien blijft de inflatie in de buurt van 7% als gevolg van de stijgende voedselprijzen. De centrale bank verbergt haar bezorgdheid over stagflatie niet meer; dat is een situatie waarbij de economische groei vertraagt in combinatie met een hoge inflatie.

Latijns-Amerika betaalt een zware prijs voor de pandemie, onder meer door het gebrek aan adequate gezondheidsinfrastructuur en een sterke inkomensongelijkheid. Brazilië kwam in het tweede kwartaal in een recessie terecht met een daling van 9,7% van het bbp. Het algemene beeld blijft somber. De steunmaatregelen van de overheid (directe hulp aan huishoudens sinds april) hebben weinig gedaan om de val te verzachten. Terwijl Brazilië nog steeds in het middelpunt van de belangstelling staat, verkeren alle landen in de regio in grote economische moeilijkheden. Uit de crisis komen zal bijzonder moeilijk zijn en tijd vergen.

Groeivooruitzichten 2020 – 2021 (reële bbp-groei, %)

Bron: Deutsche Bank Wealth Management, september 2020

Tijd om uw portefeuille bij te sturen?

Bel onze experts van Talk & Invest op 078 153 154.

Maak een afspraak in uw Financial Center via 078 156 160.

Deel dit artikel