De Fed schakelt een versnelling lager

De Fed kondigde gisteren een verdere verhoging van de beleidsrente met 50 basispunten aan, waardoor die zich nu in de vork 4,25% - 4,50% bevindt. Dit is het hoogste niveau sinds 2007, waarmee de meest agressieve verhogingscyclus in meer dan 30 jaar wordt voortgezet.

De centrale bank hield in haar verklaring een strakke monetaire toon aan en wees op de aanhoudende tegenwind voor de Amerikaanse economie, waaronder de hoge energie- en voedselprijzen en de tragere wereldwijde economische activiteit als gevolg van de verstoringen in de toeleveringsketen, waardoor de inflatie een historisch hoogtepunt bereikte.

Naast het besluit om de rente te verhogen, publiceerde de Fed ook de recentste samenvatting van haar economische prognoses. Daaruit blijkt dat de rente hoog zal blijven, met een verwachte eindrente van 5,1% in 2023, om daarna in 2024 te dalen tot 4,1% en 3,1% in 2025.

Zowel de groei- als de werkloosheidsprognoses werden verder herzien. Voor 2022 wordt nu een groei van 0,5% verwacht, iets meer dan de eerder voor dit jaar verwachte 0,2%. In 2023 en 2024 blijven de groeicijfers gematigd: respectievelijk 0,5% en 1,6%. Voor de werkloosheid werden de prognoses opwaarts herzien tot 4,6% voor zowel 2023 als 2024, wat boven het langetermijnniveau van 4% blijft. De inflatie (PCE) zou pas in 2025 2% bereiken.

Tijdens de persconferentie erkende voorzitter Jerome Powell dat de inflatiecijfers in oktober en november zijn afgekoeld. Maar meteen stelde hij ook dat er meer bewijs nodig is om te kunnen vertrouwen op een dalende inflatietrend. Gezien de agressieve maatregelen die de Fed dit jaar heeft genomen, bevestigde Powell dat een tragere renteverhoging nu de "gepaste" strategie zou zijn.

Op verdere vragen over de opwaartse herzieningen van de inflatie wees Powell op de hardnekkigheid van de inflatie in de dienstensector en op de combinatie van een krappe arbeidsmarkt en een sterke loonstijging die de prijzen in de dienstensector in het algemeen opdrijft en die, zoals de zaken er nu voorstaan, geen tekenen van verzwakking vertoont.

De aandelenmarkten hadden een wisselvallige sessie en eindigden de dag uiteindelijk in het rood. De S&P 500 ging 0,61% achteruit en de Nasdaq moest 0,76% prijsgeven. De obligatiemarkten waren stabieler. Het rendement op de meer rentegevoelige 2-jaars Treasury bleef rond de 4,22%.

Het besluit om de beleidsrente met 50 basispunten te verhogen werd door de markten verwacht. Sinds het begin van de zomer zijn voorzitter Powell en zijn collega's consequent geweest in hun strakke monetaire toon en trokken tijdens elk van de laatste vier vergaderingen de rente met 75 basispunten op.

De verhoging met ’slechts’ 50 basispunten deze maand weerspiegelt de recente verklaringen dat de renteverhogingen inderdaad gematigder zouden worden en dat het "cumulatieve" effect van het monetaire beleid belangrijker is dan de bewegingen van maand tot maand.

De recentste samenvatting van de economische prognoses geeft de markten het duidelijke signaal dat een verdere verstrakking op komst is en dat de Fed vasthoudt aan haar koers. De consensusverhoging van de eindrente van 4,6% naar 5,1% geeft aan dat zelfs de meer gematigde leden van de Fed vastbesloten zijn om de rente te verhogen in plaats van te verlagen, zelfs bij een flauwe economische groei en afnemende inflatie. Steeds meer Fed-leden vonden zelfs dat de rente eind volgend jaar hoger dan 5,25% zou moeten zijn.

Het groeiende gevoel van de markten dat de Fed een lagere eindrente, en zelfs de mogelijkheid van renteverlagingen in de tweede helft van 2023, zou overwegen, lijkt te zijn weggeveegd. Dit komt door zowel de persconferentie van voorzitter Powell als door de herziene prognoses. Het restrictieve monetaire beleid zal nog geruime tijd van kracht blijven.

Terwijl de Fed het tempo van renteverhogingen verlaagt van 75 naar 50 basispunten, blijven voorzitter Powell en de andere Fedleden het er sterk over eens dat de renteverhogingen tot ver in 2023 zullen doorgaan, zij het in een gematigder tempo.

Is uw portefeuille nog aangepast aan de economische realiteit?