Bewolkte hemel boven de wereldeconomie

De Amerikaanse economie noteerde in het derde kwartaal van 2022 eindelijk weer een stijging van het reële bbp met 2,6%. De groei werd aangedreven door de goede exportcijfers, en in mindere mate door de vraag naar diensten en de bedrijfsinvesteringen. Terwijl het bbp al in de eerste twee kwartalen van het jaar kromp (zonder een recessie te veroorzaken), ziet het plaatje er nu anders uit. Ondanks de stijging van het bbp wijzen de kentering in de vertrouwensbarometers en de omkering van de rentecurve erop dat de kans op een recessie groot is voor de komende maanden.

De gezinsconsumptie – goed voor 70% van het Amerikaanse bbp – kan zeker rekenen op de robuustheid van de arbeidsmarkt, met een werkloosheidspercentage (3,7%) dat bijna het laagste is in 50 jaar. Daarnaast beschikken gezinnen nog steeds over een stuk van de spaarreserves die ze tijdens de pandemie opbouwden. De hoge inflatie (7,1% in november) weegt echter op de koopkracht en de stijgende kredietkosten zullen waarschijnlijk eveneens een rem zetten op de gezinsuitgaven. Ook de bouwsector en de vastgoedmarkt zijn stevig verzwakt door de sterke renteklim. Ten slotte zal de fiscale steun in 2023 wellicht verminderen nu de Republikeinen de meerderheid in het Huis van Afgevaardigden terugwonnen. Als gevolg van deze factoren verwachten we een milde recessie in de VS in de eerste helft van 2023, waarna we een geleidelijk economisch herstel zien.

De Federal Reserve (Fed) staat al ver in haar cyclus van renteverhogingen, de meest agressieve in ruim 30 jaar. De beleidsrente is opgekrikt tot het hoogste niveau sinds 2008. Hoewel het tempo van de renteverhogingen nu zal afnemen, meent de Fed dat er nog een lange weg te gaan is, aangezien de arbeidsmarkt ‘te gezond’ blijft (en dus een sterke loondruk genereert) en de inflatie ruim boven de doelstelling van 2% zweeft. Wij verwachten dat ze de beleidsrente uiteindelijk zal verhogen tot een bandbreedte tussen 5% en 5,25%. Het is in dit stadium echter te voorbarig om al in 2023 een ommekeer in het monetaire beleid te verwachten.

Nadat de economie in de eurozone tot het begin van de herfst goed stand hield (dankzij een robuuste vraag in de dienstensector) zal ze naar verwachting in het laatste kwartaal van 2022 en het eerste kwartaal van 2023 krimpen. De hoge inflatie (10% in november) blijft zowel huishoudens (minder koopkracht) als bedrijven (hogere aankoopkosten) treffen en remt de consumptie en productie af. De vooruitzichten worden ook vertroebeld door de aanscherping van de kredietvoorwaarden, de aanhoudende onzekerheid in Oekraïne en de Europese export die vaart verliest als gevolg van een vertraagde mondiale groei.

Het plaatje is echter niet helemaal grijs en grauw: de arbeidsmarkt blijft dynamisch en de werkloosheid – 6,5%, het laagste niveau ooit – zal in 2023 naar verwachting slechts licht stijgen. De industriesector heeft dan weer snel alternatieven voor gas gevonden en de gasvoorraden lijken momenteel voldoende groot. Ten slotte hebben de regeringen middelen beschikbaar gesteld om huishoudens en bedrijven te helpen de energieshock op te vangen.

In sommige landen zijn die zelfs uitgebreider dan tijdens de gezondheidscrisis. Om deze redenen zou de recessie gematigd van omvang moeten zijn en is er reden om te hopen dat de groei vanaf het voorjaar terugkeert.

De ECB maakt er ondertussen geen geheim van dat ze haar belangrijkste rentevoeten de komende maanden zal verhogen om de inflatie zo snel mogelijk weer in de pas te laten lopen. De depositorente zou midden 2023 tot 3% kunnen stijgen. Tegelijkertijd heeft de ECB haar kredietprogramma voor banken minder aantrekkelijk gemaakt en zal ze vanaf maart volgend jaar ook beginnen met de geleidelijke afbouw van haar balans.

In de opkomende landen zijn alle ogen gericht op China. Het zero-covid-beleid blijft zijn stempel drukken op de economische activiteit (maakindustrie, gezinsconsumptie, huizenmarkt) en stelt het geduld van de Chinezen – drie jaar na de uitbraak – steeds meer op de proef. Door de toenemende besmettingen en de verzwakking van de buitenlandse vraag, blijft de Chinese economie op korte termijn vertragen.

Aan de andere kant zijn de aangekondigde versoepelingen van de coronaristricties een eerste stap naar een verdere heropening van de economie in de komende maanden. Ondertussen werden ook uitgebreide steunmaatregelen ingevoerd om de noodlijdende vastgoedsector te stabiliseren. Naast deze belangrijke initiatieven om twee van de grootste groeibelemmeringen aan te pakken, zouden ook het soepele monetaire beleid en de aanzienlijke infrastructuuruitgaven de motor moeten aanvuren. Hoewel er nog veel uitdagingen zijn, bieden deze en andere groeibevorderende maatregelen gematigd optimistische vooruitzichten voor het Jaar van het Konijn.

India blijft doorgaan op het groeipad, dat alleen tijdens de pandemie werd onderbroken. De meeste indicatoren (industriële productie, inkoopmanagersindex, detailhandelsverkopen) staan in het groen en laten zien dat de binnenlandse vraag gezond is. Bovendien wordt verwacht dat de bedrijfsinvesteringen zullen aantrekken na een lange periode van stagnatie en dat het begrotingsbeleid de groei stevig zal blijven ondersteunen. Ten slotte menen we dat India de vruchten zal blijven plukken van de hervormingen van de jongste jaren (makkelijker toegang tot bancaire diensten, invoering van een geharmoniseerde btw, privatiseringen, enz.). Geholpen door lagere grondstoffenprijzen en de komst van de oogst verwachten wij dat de inflatie volgend jaar tot onder de 6% zal dalen, een welkome ontwikkeling die de Indiase centrale bank ertoe kan aanzetten haar cyclus van renteverhogingen te beëindigen. De buitenlandse handel is niet immuun voor de wereldwijde economische vertraging en de hernieuwde geopolitieke spanningen, maar dat mag niet verhinderen dat India in 2023 opnieuw zijn status van snelst groeiende grote economie ter wereld bevestigt.

Is uw portefeuille nog aangepast aan de economische realiteit?