Hoe beleggen in toekomstgerichte infrastructuur?

Geschreven door

Knut Huys

Senior Fund of Funds Manager

Van de koffiezet die u ’s morgens aanzet tot de televisie die u ’s avonds uitzet: honderden keren per dag doen we een beroep op infrastructuur. Soms zichtbaar. Zoals de E40 of spoorlijnen die u naar onze kust brengen. Of de scholen en universiteiten waar u en/of uw kinderen stude(e)r(d)en. Maar heel vaak ook onzichtbaar: serverparken, pijpleidingen, zendmasten, glasvezelnetwerken, satellieten, waterzuiveringsstations, en natuurlijk ook het elektriciteitsgrid dat achter uw koffiezet en televisie opereert. 

Hoewel we bij ons in een diensteneconomie leven, vallen of staan al die diensten met de infrastructuur waarop ze gebouwd zijn. Terwijl u er wellicht niet aan denkt als u de douchekraan open draait of met de kaart afrekent in de supermarkt, is de infrastructuur achter die kraan en die betaalterminal essentieel voor ons leven. Om te werken, te koken, te betalen, te reizen, te ontspannen … En iets wat voor iedereen essentieel is, kan een interessant beleggingsthema zijn. Meer bepaald hierom:  

1. Infrastructuur is een activaklasse op zich

De onderliggende activa zijn (net als vastgoed) tastbaar, terwijl beursgenoteerd infrastructuur tegelijk eenvoudig verhandelbaar is (net als aandelen). Beursgenoteerde infrastructuur biedt doorgaans een lagere volatiliteit¹ in vergelijking met internationale aandelen². Indien uw beleggersprofiel het toelaat, vormt beleggen in beursgenoteerde infrastructuur daarom een manier om uw portefeuille strategisch te diversifiëren. Ook binnen beursgenoteerde infrastructuur is er diversiteit troef: van luchthavens tot windmolenparken, en van elektriciteitsgrids tot ziekenhuizen. 

2. Minder sterk afhankelijk van economische cycli

Crisis of niet: nutsleidingen, wegen, ziekenhuizen, gevangenissen en havens blijven essentieel. Bovendien is bepaalde infrastructuur zoals elektriciteits- en gasnetwerken gereguleerd, wat een grotere voorspelbaarheid van de cashflow meebrengt, ook als het economisch minder gaat.

3. Gediversifieerde en brede groep gebruikers

Zowel particulieren, bedrijven als overheden ‘consumeren’ infrastructuur. Bovendien zal het aantal ‘gebruikers’ toenemen: volgens prognoses van de VN zullen we tegen 2050 met ruim 2 miljard mensen meer zijn, van wie de meerderheid zich in steden zal vestigen³. Deze trend vraagt enorme investeringen in infrastructuur: McKinsey becijferde dat we tot 2035 jaarlijks ruim 3.700 miljard dollar moeten investeren om het hoofd hieraan te kunnen bieden⁴.

4. Hoge toetredingsdrempels

Bepaalde vormen van infrastructuur vergen enorme investeringen en dit vormt een belemmering voor potentiële concurrenten om de markt te betreden. Spelers kunnen op die manier een quasi-monopolie innemen: vaak kan het economisch niet verantwoord of wettelijk niet mogelijk zijn om een concurrerende infrastructuur te bouwen. Denk bijvoorbeeld aan betaalnetwerken, beurzen, luchthavens, energiecentrales, tolwegen en ziekenhuizen. 

Infrastructuur verscheen vorig jaar op de radar van veel beleggers. Een en ander heeft te maken met het Building Back Better plan van Joe Biden (ter waarde van 2.200 miljard USD) en het American Family Plan (1.800 miljard USD) die sterk focussen op investeringen in infrastructuur. 

Daarnaast is er ook de Europese Green Deal (750 miljard euro) waarmee de EU fors op groene infrastructuur wil inzetten. Ook India stoomde een infrastructuurplan klaar om in de periode tussen 2019 en 2023 1,4 biljoen dollar te spenderen om een duurzame ontwikkeling van het land te bewerkstelligen⁵ en uiteraard is er ook China dat een plan uitrolde om de komende jaren te investeren in digitale infrastructuur (1.600 miljard USD)⁶. 

Van de grote economieën investeert China trouwens het meest in infrastructuur. Ter vergelijking: in China wordt 8% van het bbp besteed aan infrastructuur, in de VS is dat 2,4%⁷. 

Het is mooi meegenomen dat er vandaag heel wat politieke leiders zijn die sterk in infrastructuur willen investeren. Alleen hoeft dat niet dé reden te zijn om in het thema te beleggen. Belangrijker dan de honderden miljarden die de eerstkomende jaren worden vrijgemaakt is om te kijken naar de behoeften op lange termijn. Infrastructuur is immers een beleggingsthema dat de komende decennia relevant zal blijven.

Heel wat infrastructuur is verouderd (vooral in de VS⁸) of nog onbestaand, de verstedelijking en bevolkingsgroei zetten druk op de bestaande infrastructuur, er is de omslag naar hernieuwbare energie en de ontwikkeling van nieuwe technologieën die aangepaste infrastructuur vergen (5G, serverparken, laadpalen, windmolenparken …), enzovoort. Beleggen in infrastructuur is dan ook geen thematische belegging, maar een multithematische benadering.     

¹ Volatiliteit is een maatstaf voor de beweeglijkheid van een koers. Het is de afwijking van een koers ten opzichte van het gemiddelde. Beleggers zien volatiliteit als maatstaf voor het risico dat gelopen wordt.

² Bronnen: S&P Global, https://www.spglobal.com/en/research-insights/articles/approaches-to-benchmarking-listed-infrastructure ; M&G Investments.

³ Bron: un.org/development/desa/en/news/population/world-population-prospects-2019.html

⁴ Bron: mckinsey.com/business-functions/operations/our-insights/bridging-infrastructure-gaps-has-the-world-made-progress

⁵ Bron: ibef.org/industry/infrastructure-sector-india.aspx

⁶ Bron: asia.nikkei. com/Business/China-tech/China-to-pump-1.6tn-into-tech-infrastructure-through-2025

⁷ Bron: wsj.com/articles/what-the-u-s-can-learn-from-chinas-infatuation-with-infrastructure-11617442201

⁸ Bron: cfr.org/backgrounder/state-us-infrastructure.

⁹ De term 'fonds' is de gebruikelijke benaming voor een Instelling voor Collectieve Beleggingen (ICB), die kan bestaan onder het statuut van een ICBE (UCITS) of een AICB (niet-UCITS), en die diverse rechtsvormen kan aannemen (bevek, GBF enz.). Een ICB kan compartimenten bevatten. De fondsen zijn onderhevig aan risico’s. Ze kunnen zowel stijgen als dalen en mogelijk krijgen beleggers het bedrag van hun belegging niet terug.